خورد و خوراک

مواد غذایی ایرانی

در منطقه تهرانتو شما به راحتی فروشگاه های ایرانی ای خواهید دید که همه مواد غذایی و مصرفی ایرانی در آن ها قابل دسترسی است.(برای دانستن اینکه تهرانتو کجاست به صفحه جغرافیای تورنتو در همین وبلاگ سر بزنید) مواد غذایی ای که گاهی برای پیدا کردن آن ها باید بازار تجریش را زیر و رو کنید، در اغلب فروشگاه های ایرانی تورنتو یافت می شود.  این لقب نباید باعث شود که به اشتباه گمان کنید فقط مواد غذایی تهران در این مناطق به فروش می رسد! از رشته خوشکار گیلان، تا کشک بروجن و از بریانی اصفهان تا کلمپه کرمان همه و همه قابل ابتیاع است! آجیل فروشی های تواضع! ساندویچ های هایدا! دنبال چه می گردید؟

اغلب سوپرمارکت های ایرانی علاوه بر مواد غذایی و لبنیات و حبوبات و غیره (پر و پیمان تر از دریانی های تهران) غذای طبخ شده و آماده هم برای بردن (Take out) و یا خوردن (Dine in) سرو می کنند. انواع چلوخورشت ها و کباب ها و دسرهای ایرانی. قیمت برخی از این غذاها در سوپرمارکتهای ایرانی به این شرح است.
چلوکباب کوبیده با گوجه، دو سیخ کوبیده، نوشابه و سماق 6-7 دلار
چلوکباب برگ با همان مشخصات 9-12 دلار
باقالی پلو و ماهیچه با نوشابه 9-10 دلار
ته چین مرغ با نوشابه 6-7 دلار
چلو خورشت (در انواع مختلف) 6-7 دلار
در اغلب سوپرمارکتها شما می توانید به جای نوشابه تقاضای یک ماست یا سالاد کوچک بکنید. علاوه بر سوپرمارکت ها، رستوران های ایرانی زیادی نیز در تورنتو وجود دارند که شما می توانید غذایی با کیفیت بهتر و قیمتی بالاتر را از آن تهیه کنید.

نان و سایر منابع نشاسته

در تورنتو نان گران است. اصولا هر فرآورده غذایی که نیاز به فرآوری داشته باشد، به دلیل اجرت بالای کارگر، گران تمام می شود. فرآورده های کارخانه ای ارزان تر هستند. ولی نان تازه معمولا فرآورده کارخانه ای نیست. زیرا در نانوایی و به روش سنتی تولید می شود. نان های کارخانه ای به مراتب ارزانترند. قیمت یک نان ساندویچی کوچک (یک جوان 20 ساله در یک وعده غذایی به سه تا از این نان ها نیاز خواهد داشت) 40 تا 60 سنت است. گاهی در حراجی فروشگاه های بزرگ مثل فودبیسیک 5 نان پیتای عربی را به یک دلار می توانید بخرید. قیمت یک نان بربری (تقریبا مشابه بربری هایی که فانتزی پزهای تهران می فروشند) یک دلار است.(تصویر) قیمت سه عدد نان لواش (نه با کیفیتی که در تهران می توانید بخرید) 2 دلار است. بهترین کیفیت لواش را از فروشگاه های بقالی روس با همان نام (Lavash) می توانید پیدا کنید. چند نانوایی در سطح شهر وجود دارند که نان تازه سنگک (و تافتون) تولید می کنند. کیفیت نان سنگک در بهترین این نانوایی ها هم به پای تهران نمی رسد و قیمت یک سنگک معمولی 3 دلار است. در حال حاضر بهترین کیفیت سنگک تورنتو را در تقاطع Major Mackenzie و Bayview  در Richmondhill می توان تهیه کرد. بهترین بربری فانتزی نیز در سوپرتهران (تقاطع خیابان های Younge و Clark) قابل تهیه است.

اگر قیمت نان برای شما اثرگذار است، پیشنهاد من این است که ذائقه غذایی خود را به تدریج عوض کنید. سعی کنید نشاسته روزانه را از سیب زمینی و انواع ماکارونی و پاستا و یا برنج تامین کنید. خوشبختانه برنج چندان گران نیست. برنج باسماتی ظاهری شبیه برنج شمال و حتی زیباتر از آن دارد. ولی عطر و بوی برنج شمال را ندارد. پختن نان صبحانه در منزل هم راه دیگری است. آرد به نسبت نان خیلی ارزان تر است. دستگاه پخت نان هم 10-20 دلار است.(تصویر) آب و آرد را از شب قبل در دستگاه می ریزید و ساعت تحویل نان را روی 8 صبح تنظیم می کنید. ساعت 8 صبح نان تازه حجیم آماده خواهد بود. 

سیب زمینی نیز قیمت خیلی مناسبی دارد. در فروشگاه های بزرگ 5 کیلو سیب زمینی تمیز (بدون گل و آشغال) را به قیمت 2 دلار می خرید. تنوع سیب زمینی در تورنتو بیش از تهران است. علاوه بر سیب زمینی معمولی و سیب زمینی پشندی،سه نوع سیب زمینی استانبولی نیز در بازار موجود است که از سیب زمینی استانبولی های ایران کمی بزرگ تر است، ولی مانند آن پوست نازک دارد. پوست این سه نوع سیب زمینی علاوه بر زنگ زرد (که در ایران وجود دارد) به رنگ قرمز تیره و سفید (در واقع کرم روشن) هم موجود است. طعم این انواع مختلف تفاوت زیادی ندارد (دست کم من متوجه اختلاف آن نشده ام). کانادایی ها این سیب زمینی استانبولی ها را پس از شستن به قطعات مکعب دو ساتنیمتری خرد کرده و با پوست، سرخ می کنند و با نمک و کمی پودر آویشن با اسم (Home-made fried potato) به عنوان نشاسته صبحانه، همراه با املت و بیکین یا سوسیس میل می کنند. نوع دیگری از سیب زمینی با عنوان سیب زمینی شیرین (Sweet Potato) در اینجا رواج دارد (تصویر) که در ایران وجود ندارد. به نظر من این نوع، سیب زمینی نیست و چیزی شبیه چقندر است. رنگ آن نارنجی بوده و معمولا در سرخ کن مثل فرایز معمولی سرخ می شود. نوع دیگر آن زرد رنگ با پوست قرمز تیره است.

تنوع بسیار زیادی از انواع رشته های آردی مانند ماکارونی و پاستا در بازار وجود دارد. قیمت آن هم مناسب است. در ایران ما به اشکال مختلف این نوع خوراکی همان ماکارونی را اطلاق می کردیم. مثلا می گفتیم ماکارونی رشته ای یا ماکارونی پاپیونی! ولی در اینجا فقط به نوع استوانه تو خالی ماکارونی گفته می شود. بقیه انواع برای خودشان یک اسم ایتالیایی سخت دارند. ماهیت همه آن ها همان آرد و تخم مرغ است و تفاوت نام به دلیل تفاوت شکل ظاهری است.

پروتئین و لبنیات

تخم مرغ یکی از مواد غذایی خیلی ارزان در تورنتو است. قیمت هر عدد تخم مرغ بین 15 تا 20 سنت است. صبحانه اغلب کانادایی ها نوعی از انواع املت است. املت ساده، با شیر، با پنیر، با اسفناج یا با قارچ و پیاز. 

گوشت و مرغ در کانادا گران نیستند. انواع محصولات پروتئینی حلال (همبرگر، شنیسل، ناگت،......) در فروشگاه های بزرگ مانند والمارت در دسترس است. (تصویر) گوشت حلال اندکی گران تر از گوشت غیر حلال است. قیمت یک کیلو گوشت مرغوب بین 5 تا 10 دلار متغیر است. نوع دیگری هم دارند به نام کوشیر که همان گوشت حلال یهودی هاست و از همه گران تر است. قیمت یک کیلو مرغ در حالت عادی بین 4 تا 8 دلار و قیمت یک کیلو ران مرغ در حراجی 2 دلار است. قیمت یک کیلو گوشت چرخ کرده کم چربی کارخانه ای نیز بیش از 4-5 دلار نیست. دقت کنید که اینجا قیمت مواد غذایی را بر حسب پوند (lb) که معادل 454 گرم است اعلام می کنند. 

لبنیات در تورنتو برخلاف اروپا قیمتی بالا دارد. قیمت سه لیتر شیر آبکی در فروشگاه های بزرگ حدود 4 دلار است. اگر حاضرید برای شیر با کیفیت بهتر وجهی بیش از این مقدار بدهید، بهتر است به سراغ داروخانه زنجیره‌ای Shopper Drug Mart بروید. تنوع پنیر در تورنتو از اروپا کمتر ولی از ایران بیشتر است. پنیر بز معمولی که در ایران به وفور یافت می شود، در اینجا قیمتی سرسام آور (هر کیلو حدود 50 دلار) دارد. انواع پنیرهای آبی (کپک زده و شور) نیز قیمت زیادی دارند. در عوض پنیر فتا که در صبحانه ایرانی کاربرد زیادی دارد نسبتا ارزان است. دو پنیری که در ایران برای طبخ پیتزا به کار می رود و به پنیر کشدار و پنیر عطردار معروف است (چدار و موزارلا) در تورنتو جزء ارزانترین انواع پنیر است. پنیرهای سه گوش شیرین زرد رنگ که در ایران وجود دارد، پنیر بری است و قیمت آن کمتر از پنیر بز و بیشتر از پنیر فتا است. موقع خرید کره دقت کنید. اغلب کره ها در تورنتو مارگارین هستند. کره حیوانی نیز در دو نوع معمولی و شور یافت می شود. ماست شیرین نسبتا ارزان است و در اغلب فروشگاه های بزرگ با مارک آسترو (تصویر) پیدا می شود. 

میوه و سبزیجات

سبزیجات قیمت خیلی بالایی دارد. بنابراین اگر کسی اینجا اشکنه یا آش سبزی درست کند، حتما آدم پولداری است! سبزی را در دسته های خیلی کوچک 50-100 گرمی به قیمت 1 تا 4 دلار در فروشگاه های بزرگ و یا به صورت خشک شده و یخزده (با قیمت مناسب تر از سبزی تازه) در فروشگاه های ایرانی می توانید بخرید. همه جور سبزی در تورنتو یافت می شود. بهترین کیفیت ریحون را از فروشگاه های چینی بخرید. این تصویر شلف سبزی تازه یک فروشگاه والمارت را نمایش می دهد. با کلیک کردن روی تصویر می توانید آن را در اندازه بزرگتر ببینید و قیمت ها را بسنجید. 

میوه بسته به نوع آن قیمت های مختلفی دارد.(تصویر مربوط به فروشگاه والمارت است) مانند ایران که موز، ویترین میوه فروش هاست و آن را با ضرر می فروشند تا نشان دهند که از بقیه ارزان فروش تر هستند (در عوض بقیه میوه ها را گران تر می فروشند) اینجا هم موز در فروشگاه های بزرگ میوه ویترینی محسوب شده و به قیمت خیلی ارزانی به فروش می رسد. گاهی در حراج قیمت هر کیلو موز به 40 سنت هم می رسد. بسته به فصل سایر میوه های معمولی فصل مثل سیب و پرتقال و هلو و شلیل وهندوانه  را نیز با قیمت مناسب (زیر یک دلار)  می توان خرید. ولی میوه های خاص گران هستند. کانادا کشور توت است. ده ها گونه توت در بازار وجود دارند که من فقط توت آبی، توت سیاه، توت فرنگی و شاه توت را در این میان شناخته ام! توت میوه گرانی است و قیمت 100 گرم توت خوب 5 دلار است. 

چندتا معروف ترین فروشگاه های مواد غذایی بزرگ تورنتو (Grocery) را به ترتیب در این فهرست می بینید. من سعی کرده ام آن ها را به ترتیب قیمت و کیفیت مواد غذایی مرتب کنم. فروشگاه های ارزانتر (و با کیفیت کمتر) پائین تر و فروشگاه های گرانتر و با کیفیت ممتازتر بالاتر. خیلی از فروشگاه ها را از قلم انداخته ام و خیلی ها را هم نمی شناسم که بخواهم معرفی کنم. 

مترو  Metro

لابلاس Loblaws

فرش کو Freshco

والمارت Walmart

تی اند تی (چینی است، ولی همه جور مواد غذایی دارد)  T&T

نوفریل Nofrills (از لحاظ کیفیت با فودبیسیک یکی است. ولی قیمت ها اغلب بالاتر است)

فود بیسیک Food Basic 

سانی(باز هم چینی است. شعبه هایش هم خیلی کوچک و کثیف است. در عوض قیمت هایش اغلب پائین است.)  Sunny 

حراجی

در تورنتو باید عادت کنید که فقط وقتی چیزی حراج شد آن را بخرید و در عین حال از حراج های غیر واقعی هم دور بمانید. در تورنتو قیمت ها همیشه بالاست و فقط وقتی یک جنس حراج می شود به قیمت واقعی خود نزدیک می شود. برای همین فروشگاه های بزرگ اجناس یا مواد غذایی حراجی خود را در یک بروشور هفتگی یا دو هفتگی به نام فلایر منتشر می کنند و این بروشورها را در صندوق پستی شما می اندازند. قبل از خرید این فلایرها را چک کنید و سعی کنید در خانه انتخابتان را بکنید. در غیر اینصورت و اگر بخواهید در فروشگاه قدم بزنید و جنس انتخاب کنید، هر بار مجبورید 500 دلار آشغال به خانه بیاورید. چون این فروشگاه ها آنقدر حرفه ای و با جاذبه جنس خود را چیده اند که مقاومت در برابر خرید کار واقعا سختی است. در اینجا می توانید فلایر آنلاین فروشگاه لابلاس را ببینید.

علاوه بر حراج‌های فلایری، آخر هفته ها هم قیمت ها تقلیل می یابند. بعضی از مواد غذایی خراب شدنی یخچالی (مانند گوشت و مرغ) با نزدیک شدن به پایان تاریخ مصرف با کاهش بین 30 تا 60 درصدی قیمت مواجه می شوند. بر روی برچسب قیمت این مواد غذایی معمولا برچسب جدیدی به رنگ قرمز یا زرد می زنند که قیمت جدید را نشان می دهد. بسیاری از فروشگاه های بزرگ غذای طبخ شده و آماده مصرف هم ارائه می کنند. با نزدیک شدن به ساعات پایانی شب، آن ها ناچارند این غذاها را با قیمت خیلی کم بفروشند. برای نمونه در حالی که قیمت یک عدد مرغ بریان بزرگ در رستوران های معمولی (مانند سوئیس شله) کمتر از 18 تا 20 دلار نیست، در ساعات پایانی روز همان مرغ با همان کیفیت را می توانید از فروشگاه Value Mart به قیمت 5-6 دلار خریداری کنید.

در تورنتو برای خرید سوسیس و کالباس با کیفیتی که در ایران می خریدید، باید هرکیلو بیش از 50 دلار پول بدهید. آرد پخته (مانند مارتادلاهای قدیم) با قیمت تا حدود کیلویی 10-5 دلار (حتی از نوع حلال) موجود است. اگرچه من هیچگاه نفهمیدم آرد چطوری می شود غیر حلال باشد!

رستوران و فرانچایز

بسیاری از کانادایی ها بیشترین وعده های غذایی را در خارج از خانه صرف می کنند. ارزانترین و البته غیر سالم ترین نوع غذا را هم در فرانچایزها پیدا می کنید. فرانچایزها رستوران های زنجیره ای هستند که با کیفیت یکسان در همه جای کانادا و حتی دنیا شعبه دارند.
مک دونالد و کینگ برگر- اگر مایلید 10 دلار بدهید، سیر هم نشوید، این دو فرانچایز را برای شما ساخته اند. همبرگرهای این دو اندازه ای برابر با یک چهارم چیزی دارند که ما در ایران همبرگر می نامیم. اگر از تبلیغات دروغین (که همیشه راهی برای عملی نشدن آن در کیسه دارند) بگذریم، شروع قیمت همبرگرها از 5 دلار است. یک جور لقمه نان و مرغ (نه ساندویچ بلکه لقمه) نیز دارند که از 2-3 دلار شروع می شود و به آن رپ می گویند. اجازه می خواهم از کیفیت مرغوب آن چیزی نگویم! در ضمن مک دونالد و کینگ برگر حلال نیستند.
کی اف سیKFC- یا همان مرغ کنتاکی، نسبت به سایر فرانچایزها چند گام به جلو است. در اینجا با 8 دلار واقعا سیر می شوید. ولی روغنی که مرغ ها در آن سرخ شده اند، تا چند روز میهمان معده شماست. بد نیست بدانید کی اف سی حرام بوده و فرانچایز حلال مرغ سوخاری Popeye's است. کیفیت آن با KFC تفاوت زیادی ندارد. ولی قیمت آن اندکی بیشتر است.
پیتزا پیتزا و پیتزا هات- فکر پیتزاهای پر مخلفات ایران را از سرتان به در کنید. در تورنتو چنین پیتزاهایی را پیدا نمی کنید. نان و پپرونی (خون و چربی خوک) معمول ترین نوع پیتزا است. قیمت آن هم برای سیر شدن کمتر از 12-14 دلار نیست. بدیهی است پپرونی حرام و پیتزای سبزیجات حلال است!
برای خوردن یک همبرگر (کمی بزرگتر و مرغوبتر از مک دونالد باید سری به Hero Burgers بزنید. برای سیر شدن در این فرانچایز عمدتا حلال، بین 12 تا 22 دلار باید بپردازید. دقت کنید که گریوی (آب گوشتی که روی سیبزمینی هایش می ریزد و با آن پوتین درست می کند)، بیکن (کالباس خوک) و ترکی (بوقلمون) این فرانچایز حلال نیست. ولی گوشت همبرگر و سینه مرغ آن حلال است.
سوئیس شله Swiss Chalet از دیگر فرانچایزهای ارزان و نسبتا خوب در شهر است که متاسفانه به غیر از مرغ بریان آن، بقیه غذاهایش حلال نیست.