1- حمل و نقل عمومی
حتی اگر خودرو شخصی داشته باشید، بخشی از حمل و نقل اعضای خانواده شما با اتوبوس، استریت کار (تراموا یا همان اتوبوس ریلی که در سطح برخی خیابان‌های مرکز شهر کار می‌کند و در تصویر مقابل می بینید) و ساب‌وی (مترو) صورت خواهد پذیرفت. برای سوار شدن به این مجموعه در داخل محدوده تورنتو، خرید یک بلیط برای هر نفر کافی است. به این معنی که شما با خرید یک بلیط می‌توانید به مدت دو ساعت و فقط در طول یک مسیر از خدمات هرسه استفاده کنید. در سمت چپ وبسایت شرکت واحد اتوبوسرانی تورنتو (به اختصار TTC) بخشی وجود دارد با عنوان Trip Planer. شما با وارد کردن نقطه آغاز و پایان سفر خود بهترین مسیر را برای تردد مشاهده خواهید کرد.
اگر در طول یک سفر مجبور هستید که چند بار اتوبوس، ساب‌وی یا استریت کار عوض کنید، دقت کنید که لازم نیست هربار پول دیگری بپردازید. بلکه لازم است در اولین جایی که از سرویس TTC استفاده می کنید، یک گواهی بگیرید که مشخص می کند شما در چه ساعتی و در کدام ایستگاه وارد ساب‌وی، اتوبوس یا استریت کار شده اید. به این گواهی ترانسفر گفته می شود(تصویر). اگر اولین وسیله ای که سوار می شوید اتوبوس یا استریت کار است، در بدو ورود و هنگامی که به راننده پول یا توکن (سکه ای به ارزش تقریبی سه دلار که در شرکت واحد تورنتو ارزش دارد و با آن می توان یک سفر کرد) می پردازید از او بخواهید به شما ترانسفر بدهد. اگر اولین وسیله ای که سوار می شوید ساب وی است، در هر ایستگاه ساب وی و نزدیک درب ورود ایستگاه دستگاهی قرار دارد که اگر دگمه آن را بفشارید، به شما ترانسفر خواهد داد.
شما به دو روش می توانید پول تک سفر خود را پرداخت کنید. روش اول پرداخت نقدی 3 دلار به راننده استریت کار یا اتوبوس و یا مسئول باجه ایستگاه مترو است. روش دوم خرید توکن و ارائه آن به راننده، یا مسئول باجه ایستگاه ساب وی است. توکن (تصویر) سکه کوچک فلزی است که به جای هزینه سفر استفاده می شود و شما می توانید آن را از مغازه های خوار و بار فروشی (Convince store) خریداری کنید. اما فایده خرید توکن این است که اگر آن را در تعداد بالا (مثلا ده عدد) بخرید، برای خرید هر کدام مبلغی کمتر از 3 دلار خواهید پرداخت. بنابراین در روز اول ورود خود به تورنتو به یک خواروبارفروشی بروید و تعدادی توکن (مثلا 20 عدد) خریداری کنید.
شرکت TTC یک امکان دیگر نیز در اختیار شما قرار می دهد و آن خرید بلیط روزانه یا Day Pass است. این بلیط به قیمت 10.75 $ در خوار و بار فروشی ها و ایستگاه های ساب وی قابل خرید است و دو فایده دارد. فایده اول: اگر در یک روز وسط هفته چندین سفر درون شهری در پیش دارید که هر کدام بیش از دو ساعت طول می کشند و شامل رفت و برگشت و تغییر مسیر و ...... می شوند، خرید یک بلیط روزانه به صرفه تر از چندین بلیط تک مسیره است. فایده دوم: اگر یک خانواده (شامل یک بزرگسال و حداکثر 5 کودک و نوجوان زیر 19 سال و یا دو بزرگسال و حداکثر 4 کودک و نوجوان زیر 19 سال) تصمیم به گشت و گذار در شهر در یک روز تعطیل (شنبه یا یکشنبه) را داشته باشند، می توانند یک بلیط روزانه بخرند و به مدت 24 ساعت (از ساعت 5:30 صبح تا 5:30 صبح روز بعد) از آن استفاده کنند. به همه تازه واردین به تورنتو توصیه می کنم در اولین شنبه و یکشنبه ورود خود به تورنتو، با تهیه یک عدد بلیط و همراه داشتن یک نقشهTTC، از این امکان ارزان قیمت برای گشت و گذار در شهر و آشنا شدن با محلات مختلف شهر استفاده کنند. به این ترتیب با شهر و سطح کیفی محلات آشنا خواهید شد. طریقه استفاده از دیلی پس (که در روزهای شنبه و یکشنبه به فامیلی پس تغییر نام می دهد!) به این ترتیب است که شما با نگاهی به تقویم، عدد مربوط به تاریخ روزی که پس را استفاده می کنید، بر روی پس (با ناخن) می خراشید و در پایان روز آن بلیط بدون ارزش خواهد شد. دقت کنید که قبل از استفاده از پس، آن را بخراشید. چون جریمه این فراموشی بسیار سنگین است.
TTC هیچ پوششی در حومه تورنتو ندارد. این در حالی است که بخش بزرگی از ساکنین تورنتو، در حومه‌های بزرگ آن (مانند ریچموندهیل، ووآن، مارکام، می‌سی‌ساگا،برامپتون،.......) زندگی می‌کنند. درست مثل اینکه شرکت واحد تهران اعلام کند که از پل سیدخندان به بالا مربوط به شمیران شده و از سرویس دهی ما خارج است! (مسخره است! نه؟) شهردار محترم تورنتو برای کسب درآمد بیشتر، حمل و نقل حومه را به شرکت‌های دیگری (مانند VIVA، GO و YRT) واگذار کرده که بلیط شبکه TTC در آن‌ها اعتبار ندارد و بالعکس! بنابراین اگر کسی در یکی از این حومه زندگی کند و محل کار او در داخل محدوده شهر تورنتو باشد، ناچار است یک بلیط حومه (حدود سه و نیم دلار) برای رسیدن به مرز شهر (همان پل سیدخندان خودمان!) بخرد و سپس یک بلیط TTC برای رسیدن از مرز شهر به داخل شهر (حدود سه دلار) خریداری کند. به این ترتیب هر روز سیزده دلار بابت حمل و نقل خواهد پرداخت.
شبکه ساب‌وی (کلمه‌ای که در تورنتو به متروی ما اطلاق می‌شود) تورنتو بسیار عقب مانده تر از متروی تهران است. هم از نظر گستره خطوط، هم از نظر ایستگاه‌ها و هم از نظر ناوگان حمل و نقل، متروی تهران برتری بسیار بر ساب‌وی تورنتو دارد. این نقشه متروی تهران و این یکی نقشه ساب‌وی تورنتو است. تصاویر داخل واگن‌های ساب‌وی تورنتو را می‌توانید با جستجوی عبارت inside subway toronto در گوگل ببینید. صندلی‌های مخمل قرمز آن حتی به تمیزی و زیبایی صندلی‌های مخمل اتوبوس‌های 50 سال پیش شمس‌العماره هم نیست. با این وجود، ساب‌وی تورنتو برای کانادایی‌ها خیلی هم اسباب افتخار است و بخش زیادی از حمل و نقل این شهر را بر عهده دارد.
2- گواهینامه رانندگی
3- خرید اتومبیل
حتی اگر با میلیون‌ها دلار پول نقد به کانادا رسیده اید، پیشنهاد می کنم در سال اول یک اتومبیل دست دوم بخرید. در سال های اول شما راننده بی تجربه محسوب می شوید و بنابراین هزینه بیمه یک اتومبیل صفر کیلومتر برای شما خیلی زیاد خواهد بود. برای خرید اتومبیل نو باید مستقیما به نزدیک ترین نمایندگی مراجعه کنید. در آن جا به شما پیشنهادهای خوبی برای قسطی کردن خرید می دهند. با توجه به نرخ بهره پائین کانادا، پیشنهادات بدی نیست. اگر خودرو نو بخرید، همه کارها (از جمله شماره گذاری) بر عهده فروشنده (کمپانی) است.
برای خرید اتومبیل دست دوم دو راه دارید. راه اول مراجعه به یک نمایشگاه اتومبیل یا یک بخر بفروش (Dealer) اتومبیل است. بدون تذکر من هم می توانید حدس بزنید که این راه برای شما خیلی گران تر تمام می شود. بخر بفروش ها و نمایشگاهی های تورنتو با پسر عمو های تهرانی ساکن خیابان شهباز خود هیچ تفاوتی ندارند. گنجشک رنگ شده آن ها هم به زیبایی قناری به نظر می رسد و تازه پول طوطی سخنگو را هم می گیرند. با اولین برف زمستانی رنگ مصنوعی گنجشک خواهد رفت و شما می مانید و یک گنجشک مریض که پولی برابر قیمت طوطی سخنگو بابت آن داده اید.
راه دیگر آن است که خودتان دست به کار شوید و در وبسایت های خرید و فروش دست دوم مانند این وبسایت به دنبال اتومبیل دلخواه خود بگردید و یا از مکانیک ها سراغ اتومبیل های فروشی مشتریانشان را بگیرید. (دقت کنید که مکانیک مربوطه خودش بخر و بفروش نباشد) پارامترهای تعیین کننده در خرید خودرو دست دوم در تورنتو با تهران زیاد تفاوتی ندارد. پوسیدگی بدنه (بخصوص قسمت های زیرین بدنه) یک پارامتر اصلی است. کیلومتراژ خودرو خیلی مهم است. خودرویی که 200-300 هزار کیلومتر راه رفته، چرز زیادی برای ارائه به شما ندارد. سالم بودن وسایل برقی داخل خودرو، سالم بودن موتور و جلوبندی، و سالم بودن صندلی ها.
در اغلب کتابخانه‌ها کتابی قرمزرنگ وجود دارد که به Red Book معروف است. در این کتاب ها فصل به فصل بالاترین و پائین ترین قیمت معامله شده انواع اتومبیل نو و دست دوم منتشر شده است. یک نسخه الکترونیکی ناقص از این کتاب را اینجا می توانید ببینید. مطمئن شوید که اتومبیلی که می خرید، خیلی ارزانتر از گرانترین مدل مشابه خود در این کتاب باشد. زیرا گرانترین مدل مشابه معامله شده، احتمالا یک مورد خیلی استثنایی و صفر کیلومتر از یک مدل قدیمی بوده است. به طور کلی با هر بودجه ای، دور اتومبیل های قدیمی تر از 10 سال پیش را خط بکشید. زیرا اغلب کاملا پوسیده اند. عمر مفید خودرو در تورنتو حداکثر 8-9 سال است. خودروهای آمریکایی دست دوم معمولا ارزانتر از خودروهای ژاپنی هستند. با بودجه محدود به سراغ اتومبیل آلمانی مانند بنز و ب ام و (اینجا می گویند بی ام دابلیو) و فولکس واگن نروید. من تا به حال خودروی فرانسوی مانند پژو و رنو در خیابان های تورنتو ندیده ام و دلیل آن را هم نمی دانم. در میان خودروهای ژاپنی هوندا و تویوتا بیش از بقیه توی بورس هستند و به همین دلیل بی رویه گران تر از بقیه هستند. مزدا هم به وفور در شهر یافت می شود.
صرفا برای مقایسه قیمت یک مزدا 323 (در اینجا به Mazda Protege معروف است) مدل 2001 با کارکرد 200 هزار کیلومتر و بدون زنگ زدگی حدود 2500 دلار کانادا است. با این پول می شود یک بیوک یا پونتیاک مدل 2005 با همین کارکرد خرید. انتخاب بعدی یک هوندای سیویک یا یک تویوتا کرولا 1997 با کارکرد 300 هزار کیلومتر است! بنابراین به نظر می رسد قیمت تویوتا و هوندا بی دلیل بالا باشد.
بعد از این که خودرو دلخواه را پیدا کردید، دو سوال خیلی مهم را باید از فروشنده بپرسید. این که خودرو مزبور ETest و Safty Test دارد یا خیر. بر اساس عرف انجام این دو تست (مثل معاینه فنی در ایران) بر عهده فروشنده است. ولی گاهی فروشندگان خودرو خود را به شکل موجود یا همینی که هست (As Is) می فروشند. پیشنهاد من این است که از خیر چنین خریدی بگذرید. برای مثال اگر یک لکه پریدگی روی شیشه خودرو باشد، قانونا شما باید آن شیشه را عوض کنید و برای یک خودروی دست دوم معمولی چنین کاری دست کم 200 دلار هزینه دارد. خود تست های مربوطه هم هزینه بر هستند.
پس از انتخاب خودرو، کپی سند خودرو (یک برگ است) را از فروشنده بگیرید و با بروکر بیمه خود تماس بگیرید تا خودرو شما را بیمه کند. (اطلاعات بیشتر درباره بیمه را در ادامه همین صفحه بخوانید)
وقتی بروکر بیمه شما شماره بیمه خودرو را به شما داد، با فروشنده در یکی از شعب Service Ontario (همان اداره شماره گذاری خودمان) بگذارید. شعب سرویس انتاریو و نشانی آن ها را می توانید این جا ببینید. (روی لینک Licence plate stickers کلیک کنید و کد پستی خود را وارد کنید تا نزدیکترین سرویس انتاریو را به شما معرفی کند.) در سرویس انتاریو فروشنده به غیر از آوردن خودرو به آنجا، باز کردن پلاک خودش از روی خودرو، امضا کردن روی سند خودرو و تحویل سند امضا شده به شما و تحویل دادن خودرو و البته گرفتن پول کاری ندارد. اما شما باید داخل بروید. نوبت بگیرید. پلاک خود را تحویل بگیرید. مالیات نقل و انتقال و عوارض (سالانه یا شش ماهه) شهرداری را بپردازید و برچسب عوارض را روی پلاک جدید خود بچسبانید. هزینه های مربوطه (10% از ارزش اتومبیل + حدود 150 دلار) را بپردازید. پلاک را روی اتومبیل نصب کنید (بنابراین انبردست، پیچ گوشتی و پیچ از قبل همراه داشته باشید) و سوار آن شوید. مبارک باشد.
4-بیمه خودرو و روش‌های کاهش هزینه آن
بیمه خودرو یکی از مخارج اصلی شما در تورنتو اخواهد بود. اگر کسی بالای 45 سال عمر داشته باشد، بیش از ده سال از صدور گواهینامه رانندگی او گذشته باشد. خودروی خیلی ارزان قیمتی داشته باشد، خودروی او چهار درب بوده و رنگ شاد (مانند قرمز و زرد) نداشته باشد. خودرو او اسپورت نباشد. در 10 سال گذشته هیچ برگ جریمه ای به نام او صادر نشده باشد، هرگز تصادف نکرده باشد، با همه شرکت های بیمه تماس گرفته و ارزان ترین بیمه را خریداری کرده باشد.......... حتی این فرد هم باید دست کم سالی 1400-1500 دلار برای بیمه بپردازد. ناگفته پیداست که شما در بدو ورود به کانادا شما چنین شرایطی ندارید!
در بدو ورود به کانادا شما یک راننده صفر کیلومتر! تلقی می شوید. اگرچه سوابق رانندگی شما در ایران به شما کمک کرده است تا گواهینامه رانندگی خود را زودتر بگیرید، ولی شرکت های بیمه این سوابق را به هیچ می انگارند. از دید آنان شما کسی هستید که رانندگی بلد نیستید یا خیلی بی تجربه هستید و اصلا قابل اعتماد نیستید. هیچ بعید نیست که شما یک روز پس از اخذ بیمه نامه، خودروی خود را با نیت قبلی به درخت نکوبید تا از بیمه غرامت آن را بگیرید. از دید شرکت بیمه شما انگیزه کافی برای چنین کاری را دارید. مثلا خودروی نویی را از کمپانی خریده اید تا برادرزاده تان که در آن کمپانی کار می کند کمسیون خوبی بگیرد. حالا آن را به درخت کوبیده اید تا پول یک خودرو نوی دیگر را از شرکت بیمه بگیرید و دوباره از برادرزاده تان خرید کنید!
هزاران راه اینچنینی برای کلاه بر سر بیمه گذاشتن وجود دارد. برای همین شرکت های بیمه کانادا خودرو را بیمه نمی کنند. بلکه راننده و خودرو را باهم بیمه می کنند. به همین دلیل هم هست که شما نمی توانید در انتاریو خودرو خود را به کسی قرض دهید یا از کسی خودرو قرض کنید. اگر راننده ای یک بار تصادف کند، تا سه سال هزینه بیمه او دست کم دوبرابر خواهد شد! شرکت های بیمه به یکدیگر نان هم قرض می دهند. یعنی سوابق تصادفات شما را به یکدیگر نشان می دهند. پلیس هم سوابق راننندگی و تخلفات شما را در اختیار دارد. هیچ شرکت بیمه ای به شما بیمه نمی فروشد مگر آن که سوابق تخلفات رانندگی خود را ارائه کنید و در قراردادی به آنان اجازه دهید که به این سوابق دسترسی داشته باشند!
آیا برای شما سوال است که چرا هموطنان ما در کشور خودمان سر هیچ تابلوی ایستی نمی ایستند، رنگ چراغ ها برایشان تفاوتی ندارد، تابلوی ورودممنوع برایشان معنی حق تقدم با طرف مقابل! را دارد...... ولی همین هموطن در تورنتو خیلی با احتیاط، با رعایت حق تقدم و با سرعت مجاز، بین خطوط رانندگی می کند؟ دلیلش در یک کلام این است: بیمه
یک برگ جریمه (Ticket) می تواند مبلغ پرداختی بابت بیمه را چندین برابر زیاد کند. شرکت های بیمه گر هم در کمال بی انصافی از آب گل آلود ماهی می گیرند. بسیار پیش می آید که کسی تصادف می کند و بیمه کامل هم دارد. ولی با هزینه خود خودرویش را تعمیر می کند تا بیمه متوجه تصادف نشود. حتی گاهی (در تصادفات با خسارت کمتنر از 1000 دلار) خسارت طرف مقابل را هم می پردازد تا کارش به پلیس و گزارش بیمه نکشد. قانون خیلی ظالمانه ای است. مجلس انتاریو همین الان مشغول اصلاح قوانین برای کمی سختگیری بیشتر برای بیمه گرهاست. 15% کاهش! هورا!
اما برای یک تازه وارد چه راهی وجود دارد تا لازم نباشد سالانه 8000 دلار هزینه بیمه شخص ثالث برای یک خودروی 2 هزار دلاری بپردازد؟ قدم اول این است که قبل از خرید خودرو، با یک بروکر بیمه تماس بگیرید. برخی خودروها هزینه بیمه بالاتری دارند. برای مثال خودروهای آمریکایی ارزان تر از خودروهای آلمانی بیمه می شوند. بپرسید که با هر نوع خودرو چه حق بیمه ای به شما تعلق می گیرد.
در مرحله بعد از خرید خودرو، از شرکت های مختلف بیمه قیمت بگیرید. با آنان تماس بگیرید تا پائین ترین نرخ بیمه را پیدا کنید (برای یک خودرو ارزان قیمت بیمه Third Person یا همان شخص ثالث) کافی است. (با خانم نجف زاده هم تماس بگیرید. نرخ های خوبی دارد 6478925402)
قدم بعدی (اگر گواهینامه G2 دارید) گرفتن یک گواهی آموزش اضافه رانندگی در یک مدرسه رانندگی است. هزینه دوره آموزشی حدود 150 دلار است. ولی در عوض ماهانه 50 دلار از بیمه شما کم می کند.
راه حل دیگر بیمه کردن خودرو و منزل به شکل همزمان است. بیمه کردن یک آپارتمان یا کاندو در برابر آتش سوزی شاید هزینه ای برابر با 20 دلار در ماه داشته باشد. ولی باعث می شود حدود 50 دلار دیگر از بیمه اتومبیل شما کسر شود!
در نهایت بهترین کار هم این است که هرگز تصادف نکنید و جوری رانندگی کنید که هرگز جریمه راهنمایی رانندگی نگیرید!
5- اجاره خودرو
اگر برای رفت هر روزه به سر کار، دانشگاه یا کالج نیاز به خودرو شخصی ندارید و تنها مورد استفاده شما از خودرو، برای انجام خریدهای سنگین ماهانه، رفتن به بیرون شهر و تفریح و رفتن به میهمانی است، به عبارت دیگر اگر نیاز شما به خودرو با هفته ای یکی دو روز و یا ماهی یک هفته حل می شود، خرید خودرو انتخاب خوبی نیست و چه بسا اجاره خودرو انتخاب بسیار معقول تری باشد.
یک خودرو مزدا، هوندا یا تویوتای تقریبا نو و سالم (یک یا دوسال قدیمی تر از مدل روز) را می توان با قیمت روزانه 40-50 دلار به راحتی اجاره کرد. اگر آن را برای زمانی بیش از یک روز اجاره کنید، می توانید تا 25-30 دلار روزانه بپردازید. یعنی چیزی تقریبا هم قیمت فقط بیمه همان خودرو! مراکز خصوصی اجاره خودرو در جای جای شهر وجود دارد. قانون اغلب آن ها این است که خودرو را در هر مکان و ساعتی که با باک بنزین پر تحویل می گیرید، روز بعد (یا چند روز بعد) در همان ساعت و با باک بنزین پر تحویل می دهید. البته قوانین شرکت ها فرق دارد. در اینگونه از اجاره، شما محدودیت کیلومتر دارید. برای مثال با خودروی اجاره ای این شرکت نمی توانید بیش از روزی 200 کیلومتر رانندگی کنید.
برخی شرکت ها مانند این محدودیت کیلومتر ندارند. ولی مبلغ روزانه آن ها بیش تر است. (در این مورد 70 دلار+ مالیات، برای خودرویی که مشخصاتش را بالاتر گفتم)
نوع دیگر اجاره، اجاره کیلومتری است. در این سیستم، ورودیه روزانه کمتری خواهید پرداخت، ولی در عوض به ازای هر کیلومتر مبلغی بر اجاره اضافه می شود.
برخی از شرکتها در تورنتو خودرو را به شکل ساعتی اجاره می دهند. شما باید قبلا عضو این شرکت ها شوید و کارت مغناطیسی دریافت کنید. اینگونه شرکت ها تعداد زیادی توقفگاه در جای جای شهر دارند. شما می توانید به هریک از این توقفگاه ها که به شما نزدیک تر است مراجعه کنید و کارت مغناطیسی خود را به شیشه خودرو بچسبانید و سوار شوید. بعد از اتمام کار می توانید خودرو را به نزدیک ترین توقفگاه نزدیک به مقصد منتقل کرده و دوباره با کارت خود پایان استفاده از خودرو را اعلام کنید. این وبسایت یکی از اینگونه شرکت ها است. دقت کنید که اغلب این شرکت ها فقط اتومبیل اسمارت کار اجاره می دهند. این نوع از اتومبیل خیلی کوچک (بسیار کوچک تر از MVM و یا دوو ماتیز) بوده و صندوق عقب هم ندارد و برای سفر یک یا دو نفر درون شهر مناسب است.
برای اسباب کشی اگر طول مسیر کوتاه باشد بهترین انتخاب، اجاره وانت و یا ون از شرکت یوهال است. (20 دلار ورودیه روزانه و مبلغی نیز برای هر کیلومتر است. با توجه به اینکه تورنتو شهری با تراکم کم است، فواصل معمولا بیش از تهران است. در اینگونه موارد از خدمات شرکت هایی که وانت و ون را روزانه (بدون محاسبه مبلغی برای کیلومتر) اجاره می دهند استفاده کنید.
6- تاکسی
من شخصا علاقه ای به سوار شدن به تاکسی در تورنتو ندارم. زیرا اعتقاد دارم قیمت آن خیلی گران است. ولی گاهی ناچار هستید از تاکسی هم استفاده کنید. برای مثال در بدو ورودتان به تورنتو چگونه به هتل یا خانه دوست و آشنای خود خواهید رفت؟ اگر به هر دلیلی ناچار به استفاده از تاکسی هستید، باید با آداب آن آشنا باشید. وگرنه شما را گول خواهند زد. در تورنتو نمی شود با تاکسی چک و چانه زد. آدرس دقیق مقصد خود را (همراه با کدپستی 6 رقمی آن) آماده داشته باشید. وقتی سوار تاکسی می شوید از او بخواهید تاکسی متر و جی پی اس را همزمان روشن کند و آدرس مقصد شما را وارد جی پی اس کند. اگر راننده از این کار خودداری کرد، مطمئن باشید یک جای کار می لنگد و قرار است کلاه گشادی سرتان برود. محترمانه درخواست خود را تکرار کنید و اگر استنکاف کرد، از تاکسی دیگری استفاده کنید.
کلک معمول راننده های تاکسی تورنتو (که معمولا هندی هم هستند) این است که تاکسی متر را روشن می کنند و شما را ساعت ها در شهر می گردانند و دست آخر شما باید مبلغ درخواستی در تاکسی متر را بپردازید. ولی اگر جی پی اس روشن باشد، راننده ناچار است طبق مسیر جی پی اس حرکت کند و شما را از کوتاه ترین مسیر به مقصد برساند. هر پیشنهاد دیگری (مانند ترافیک بودن مسیر اعلامی جی پی اس، ....) مطمئنا به زیان شماست. زن و شوهری را می شناسم که شب اول ورود به تورنتو برای مسیری که بیش از 10 دقیقه (آن هم در نیمه شب) نیست، توسط یک راننده تاکسی ناجوانمرد ساعت ها در بزرگراه ها گردانده شدند و دست آخر 240 دلار هم پرداختند! پس جی پی اس فراموشتان نشود.
حتی اگر خودرو شخصی داشته باشید، بخشی از حمل و نقل اعضای خانواده شما با اتوبوس، استریت کار (تراموا یا همان اتوبوس ریلی که در سطح برخی خیابان‌های مرکز شهر کار می‌کند و در تصویر مقابل می بینید) و ساب‌وی (مترو) صورت خواهد پذیرفت. برای سوار شدن به این مجموعه در داخل محدوده تورنتو، خرید یک بلیط برای هر نفر کافی است. به این معنی که شما با خرید یک بلیط می‌توانید به مدت دو ساعت و فقط در طول یک مسیر از خدمات هرسه استفاده کنید. در سمت چپ وبسایت شرکت واحد اتوبوسرانی تورنتو (به اختصار TTC) بخشی وجود دارد با عنوان Trip Planer. شما با وارد کردن نقطه آغاز و پایان سفر خود بهترین مسیر را برای تردد مشاهده خواهید کرد.
اگر در طول یک سفر مجبور هستید که چند بار اتوبوس، ساب‌وی یا استریت کار عوض کنید، دقت کنید که لازم نیست هربار پول دیگری بپردازید. بلکه لازم است در اولین جایی که از سرویس TTC استفاده می کنید، یک گواهی بگیرید که مشخص می کند شما در چه ساعتی و در کدام ایستگاه وارد ساب‌وی، اتوبوس یا استریت کار شده اید. به این گواهی ترانسفر گفته می شود(تصویر). اگر اولین وسیله ای که سوار می شوید اتوبوس یا استریت کار است، در بدو ورود و هنگامی که به راننده پول یا توکن (سکه ای به ارزش تقریبی سه دلار که در شرکت واحد تورنتو ارزش دارد و با آن می توان یک سفر کرد) می پردازید از او بخواهید به شما ترانسفر بدهد. اگر اولین وسیله ای که سوار می شوید ساب وی است، در هر ایستگاه ساب وی و نزدیک درب ورود ایستگاه دستگاهی قرار دارد که اگر دگمه آن را بفشارید، به شما ترانسفر خواهد داد.
شما به دو روش می توانید پول تک سفر خود را پرداخت کنید. روش اول پرداخت نقدی 3 دلار به راننده استریت کار یا اتوبوس و یا مسئول باجه ایستگاه مترو است. روش دوم خرید توکن و ارائه آن به راننده، یا مسئول باجه ایستگاه ساب وی است. توکن (تصویر) سکه کوچک فلزی است که به جای هزینه سفر استفاده می شود و شما می توانید آن را از مغازه های خوار و بار فروشی (Convince store) خریداری کنید. اما فایده خرید توکن این است که اگر آن را در تعداد بالا (مثلا ده عدد) بخرید، برای خرید هر کدام مبلغی کمتر از 3 دلار خواهید پرداخت. بنابراین در روز اول ورود خود به تورنتو به یک خواروبارفروشی بروید و تعدادی توکن (مثلا 20 عدد) خریداری کنید.
شرکت TTC یک امکان دیگر نیز در اختیار شما قرار می دهد و آن خرید بلیط روزانه یا Day Pass است. این بلیط به قیمت 10.75 $ در خوار و بار فروشی ها و ایستگاه های ساب وی قابل خرید است و دو فایده دارد. فایده اول: اگر در یک روز وسط هفته چندین سفر درون شهری در پیش دارید که هر کدام بیش از دو ساعت طول می کشند و شامل رفت و برگشت و تغییر مسیر و ...... می شوند، خرید یک بلیط روزانه به صرفه تر از چندین بلیط تک مسیره است. فایده دوم: اگر یک خانواده (شامل یک بزرگسال و حداکثر 5 کودک و نوجوان زیر 19 سال و یا دو بزرگسال و حداکثر 4 کودک و نوجوان زیر 19 سال) تصمیم به گشت و گذار در شهر در یک روز تعطیل (شنبه یا یکشنبه) را داشته باشند، می توانند یک بلیط روزانه بخرند و به مدت 24 ساعت (از ساعت 5:30 صبح تا 5:30 صبح روز بعد) از آن استفاده کنند. به همه تازه واردین به تورنتو توصیه می کنم در اولین شنبه و یکشنبه ورود خود به تورنتو، با تهیه یک عدد بلیط و همراه داشتن یک نقشهTTC، از این امکان ارزان قیمت برای گشت و گذار در شهر و آشنا شدن با محلات مختلف شهر استفاده کنند. به این ترتیب با شهر و سطح کیفی محلات آشنا خواهید شد. طریقه استفاده از دیلی پس (که در روزهای شنبه و یکشنبه به فامیلی پس تغییر نام می دهد!) به این ترتیب است که شما با نگاهی به تقویم، عدد مربوط به تاریخ روزی که پس را استفاده می کنید، بر روی پس (با ناخن) می خراشید و در پایان روز آن بلیط بدون ارزش خواهد شد. دقت کنید که قبل از استفاده از پس، آن را بخراشید. چون جریمه این فراموشی بسیار سنگین است.
TTC هیچ پوششی در حومه تورنتو ندارد. این در حالی است که بخش بزرگی از ساکنین تورنتو، در حومه‌های بزرگ آن (مانند ریچموندهیل، ووآن، مارکام، می‌سی‌ساگا،برامپتون،.......) زندگی می‌کنند. درست مثل اینکه شرکت واحد تهران اعلام کند که از پل سیدخندان به بالا مربوط به شمیران شده و از سرویس دهی ما خارج است! (مسخره است! نه؟) شهردار محترم تورنتو برای کسب درآمد بیشتر، حمل و نقل حومه را به شرکت‌های دیگری (مانند VIVA، GO و YRT) واگذار کرده که بلیط شبکه TTC در آن‌ها اعتبار ندارد و بالعکس! بنابراین اگر کسی در یکی از این حومه زندگی کند و محل کار او در داخل محدوده شهر تورنتو باشد، ناچار است یک بلیط حومه (حدود سه و نیم دلار) برای رسیدن به مرز شهر (همان پل سیدخندان خودمان!) بخرد و سپس یک بلیط TTC برای رسیدن از مرز شهر به داخل شهر (حدود سه دلار) خریداری کند. به این ترتیب هر روز سیزده دلار بابت حمل و نقل خواهد پرداخت.
شبکه ساب‌وی (کلمه‌ای که در تورنتو به متروی ما اطلاق می‌شود) تورنتو بسیار عقب مانده تر از متروی تهران است. هم از نظر گستره خطوط، هم از نظر ایستگاه‌ها و هم از نظر ناوگان حمل و نقل، متروی تهران برتری بسیار بر ساب‌وی تورنتو دارد. این نقشه متروی تهران و این یکی نقشه ساب‌وی تورنتو است. تصاویر داخل واگن‌های ساب‌وی تورنتو را می‌توانید با جستجوی عبارت inside subway toronto در گوگل ببینید. صندلی‌های مخمل قرمز آن حتی به تمیزی و زیبایی صندلی‌های مخمل اتوبوس‌های 50 سال پیش شمس‌العماره هم نیست. با این وجود، ساب‌وی تورنتو برای کانادایی‌ها خیلی هم اسباب افتخار است و بخش زیادی از حمل و نقل این شهر را بر عهده دارد.
2- گواهینامه رانندگی
اگر قبلا در ایران گواهینامه رانندگی نداشته اید، باید برای گرفتن گواهینامه G1 اقدام کنید. ارزش گواهینامه G1 برابر با تائیدیه ای است که در ایران پس از آزمون آئین نامه دریافت می کنید. به این معنی که شما با گواهینامه G1 حق رانندگی مستقل ندارید. این گواهینامه فقط به شما اجازه می دهد تا در اتومبیل های تعلیم رانندگی بنشینید و یا در کنار یک راننده باتجربه دارای گواهینامه G کامل تعلیم ببینید. بعد از یک سال که از تاریخ صدور گواهینامه G1 شما گذشت، می توانید برای آزمون شهر و گرفتن گواهینامه G2 اقدام کنید. گواهینامه G1 تا 5 سال معتبر بوده و اگر در این مدت موفق به گرفتن G2 نشوید، مجبورخواهید بود تا دوباره امتحان آئین نامه داده و G1 جدید بگیرید.
ولی اگر در ایران تجربه رانندگی و گواهینامه پایه 2 دارید، وضع شما فرق می کند. شما با به همراه داشتن گواهینامه رانندگی معتبر پایه دو ایران خود، می توانید در تورنتو اقدام به اخذ گواهینامه رانندگی G2 بدون معطلی (و پس از انجام سه مرحله معاینه چشم، آئین نامه و آزمون شهر) بکنید. برای انجام این مراحل شما باید نشانی ثابت داشته باشید. پس اولین اقدام شما پس از اجاره منزل می تواند گرفتن گواهینامه باشد. مراحل انجام این کار به این شرح است.
ابتدا گواهینامه خود را به یک مترجم رسمی یا کاندیدای مترجمی مورد تائید پلیس می دهید تا آن را ترجمه کند. اسامی و مشخصات تماس تعدادی از مترجمین رسمی فارسی به انگلیسی تورنتو را در اینجا می توانید ببینید.
سپس به یک مرکز دولتی آزمون رانندگی می روید. اسامی و نشانی و نقشه همه مراکز آزمون رانندگی در انتاریو در این جدول موجود است. شما باید مبلغ 125 دلار (نقد یا با کردیت کارت و یا با دبیت کارت) بپردازید. (برای اطلاع در مورد کردیت کارت و دبیت کارت به صفحه بانک همین وبلاگ مراجعه کنید) در این مرحله به شما برگه زرد رنگی که نشان دهنده ثبت نام شماست داده خواهد شد. اگر زبان انگلیسی شما خوب است و برای آزمون آمادگی دارید، می توانید در همین لحظه به اتاق آزمون بروید و امتحان آئین نامه بدهید. اگر زبان انگلیسی شما خوب است ولی برای آزمون آئین نامه آمادگی ندارید، از همین محل و از دستگاه های اتوماتیک مخصوص، یک کتاب آئین نامه خریداری و مطالعه کنید و در اولین فرصت دوباره به محل بازگشته و امتحان بدهید. اگر زبان انگلیسی شما خوب نیست، برگه زرد رنگ را برداشته، خارج شوید و با یک مترجم رسمی تماس بگیرید. (برای مثال مهدی صابر Mobile: (416) 838-5264 translateforu@gmail.com ) چنین مترجمانی با حضور در مرکز آزمون، سوالات و پاسخ های چهارگزینه ای را برای شما ترجمه خواهند کرد و شما گزینه مورد نظر را علامت خواهید زد.
سوالات در دو صفحه 20 تایی (جمعا 40 سوال) است که شما حق دارید از هر بسته 4 تا (جمعه هشت سوال) را اشتباه جواب بدهید. ولی باید بقیه را درست جواب بدهید. سوالات مثل آزمون آئین نامه ایران بسیار ساده بوده و اگر نگاهی سرسری به کتاب آئین نامه انداخته باشید قبول خواهید شد.
بلافاصله بعد از قبولی به شما گواهی قبولی داده خواهد شد. پس از چند روز نیز گواهینامه G1 (که با آن نمی توانید به طور مستقل رانندگی کنید) به نشانی شما ارسال خواهد شد. شما با همان گواهی اولیه می توانید از خدمات تعلیم رانندگی استفاده کرده و یا برای آزمون شهر ثبت نام کنید و لازم نیست منتظر گواهینامه خود باشید.
اگر تجربه رانندگی خوبی دارید، بلافاصله برای گرفتن وقت آزمون G2 در این وبسایت اقدام کنید. در روز آزمون شما باید به همراه یک راننده با اتومبیل به محل آزمون بروید. شما با خودرویی که به آنجا رفته اید (خودرو خودتان) مورد آزمون قرار خواهید گرفت. پس چراغ ها و چراغ راهنما و ترمز را چک کنید. زیرا افسر مربوطه قبل از هرچیز سلامتی چراغ های اتومبیل شما را کنترل خواهد کرد و اگر یکی از لامپ های شما سوخته باشد، وقت و هزینه شما تلف خواهد شد.
قانون رانندگی تورنتو شبیه به ایران است. فقط تا جایی که من می دانم در دو مورد اساسی تفاوت دارند. مورد اول در گردش به چپ در چهارراه هایی است که چراغ قرمز دارند. این اختلاف خیلی مهم است. تفاوت دیگر در هنگام ورود به چهاراه ها و تقاطع های هم ارز است. در ایران قانون تقاطع هم ارز این است که حق تقدم با اتومبیلی است که در خیابان سمت راس شما قصد وارد شدن به چهار راه را دارد و شما زمانی می توانید وارد چهار راه شوید که در خیابان سمت راست شما هیچ وسیله نقلیه ای وجود نداشته باشد.قانون تقاطع های هم ارز در تورنتو این است که حق تقدم با اتومبیلی است که زودتر به تقاطع رسیده است. در یک تقاطع هم ارز شلوغ همه اتومبیل ها موظفند به نوبت وارد چهار راه شده و تا زمانی که اتومبیلی در چهار راه است، دیگری حق ورود به تقاطع را ندارد و باید پشت خط عابر پیاده بایستد. از طرفی پارامتر عابر پیاده هم وجود دارد که کار را پیچیده تر می کند.
بنابراین قبل از آزمون شهر حتی اگر خیلی باتجربه هستید، باز هم برای یادگرفتن این نکات جزئی نیاز به یکی دو ساعت تمرین رانندگی در اتومبیل یکی از دوستان و یا یک آموزشگاه رانندگی دارید. از طرفی زمانی که شما با اتومبیل آموزشگاه رانندگی به محل آزمون بروید، افسر نظر مساعدتری به شما خواهد داشت. در مجلات ایرانی هزاران آگهی آموزشگاه رانندگی وجود دارد. من آقای آریا را به شما پیشنهاد می کنم 4168730084
بلافاصله پس از قبولی در آزمون G2 شما می توانید با استقلال کامل رانندگی کرده و یک سال بعد برای گرفتن گواهینامه G کامل اقدام کنید. تفاوت این دو این است که در هنگام رانندگی با داشتن گواهینامه G2 الکل موجود در خون شما باید صفر باشد. همچنین شما به عنوان راننده G2 مسئول بسته بودن کمربند سرنشینان صندلی عقب هم هستید. همین. در هنگام دایر بودن روابط دیپلماتیک میان ایران و کانادا، این امکان وجود دارد که شما سابقه رانندگی خود را از طریق سفارت ایران در اتاوا مطالبه کنید و مستقیما برای گواهینامه G اقدام کنید. این راه طولانی تر و پرهزینه تر از اقدام برای G2 و سپس اقدام برای G کامل است.
حتی اگر با میلیون‌ها دلار پول نقد به کانادا رسیده اید، پیشنهاد می کنم در سال اول یک اتومبیل دست دوم بخرید. در سال های اول شما راننده بی تجربه محسوب می شوید و بنابراین هزینه بیمه یک اتومبیل صفر کیلومتر برای شما خیلی زیاد خواهد بود. برای خرید اتومبیل نو باید مستقیما به نزدیک ترین نمایندگی مراجعه کنید. در آن جا به شما پیشنهادهای خوبی برای قسطی کردن خرید می دهند. با توجه به نرخ بهره پائین کانادا، پیشنهادات بدی نیست. اگر خودرو نو بخرید، همه کارها (از جمله شماره گذاری) بر عهده فروشنده (کمپانی) است.
برای خرید اتومبیل دست دوم دو راه دارید. راه اول مراجعه به یک نمایشگاه اتومبیل یا یک بخر بفروش (Dealer) اتومبیل است. بدون تذکر من هم می توانید حدس بزنید که این راه برای شما خیلی گران تر تمام می شود. بخر بفروش ها و نمایشگاهی های تورنتو با پسر عمو های تهرانی ساکن خیابان شهباز خود هیچ تفاوتی ندارند. گنجشک رنگ شده آن ها هم به زیبایی قناری به نظر می رسد و تازه پول طوطی سخنگو را هم می گیرند. با اولین برف زمستانی رنگ مصنوعی گنجشک خواهد رفت و شما می مانید و یک گنجشک مریض که پولی برابر قیمت طوطی سخنگو بابت آن داده اید.
راه دیگر آن است که خودتان دست به کار شوید و در وبسایت های خرید و فروش دست دوم مانند این وبسایت به دنبال اتومبیل دلخواه خود بگردید و یا از مکانیک ها سراغ اتومبیل های فروشی مشتریانشان را بگیرید. (دقت کنید که مکانیک مربوطه خودش بخر و بفروش نباشد) پارامترهای تعیین کننده در خرید خودرو دست دوم در تورنتو با تهران زیاد تفاوتی ندارد. پوسیدگی بدنه (بخصوص قسمت های زیرین بدنه) یک پارامتر اصلی است. کیلومتراژ خودرو خیلی مهم است. خودرویی که 200-300 هزار کیلومتر راه رفته، چرز زیادی برای ارائه به شما ندارد. سالم بودن وسایل برقی داخل خودرو، سالم بودن موتور و جلوبندی، و سالم بودن صندلی ها.
در اغلب کتابخانه‌ها کتابی قرمزرنگ وجود دارد که به Red Book معروف است. در این کتاب ها فصل به فصل بالاترین و پائین ترین قیمت معامله شده انواع اتومبیل نو و دست دوم منتشر شده است. یک نسخه الکترونیکی ناقص از این کتاب را اینجا می توانید ببینید. مطمئن شوید که اتومبیلی که می خرید، خیلی ارزانتر از گرانترین مدل مشابه خود در این کتاب باشد. زیرا گرانترین مدل مشابه معامله شده، احتمالا یک مورد خیلی استثنایی و صفر کیلومتر از یک مدل قدیمی بوده است. به طور کلی با هر بودجه ای، دور اتومبیل های قدیمی تر از 10 سال پیش را خط بکشید. زیرا اغلب کاملا پوسیده اند. عمر مفید خودرو در تورنتو حداکثر 8-9 سال است. خودروهای آمریکایی دست دوم معمولا ارزانتر از خودروهای ژاپنی هستند. با بودجه محدود به سراغ اتومبیل آلمانی مانند بنز و ب ام و (اینجا می گویند بی ام دابلیو) و فولکس واگن نروید. من تا به حال خودروی فرانسوی مانند پژو و رنو در خیابان های تورنتو ندیده ام و دلیل آن را هم نمی دانم. در میان خودروهای ژاپنی هوندا و تویوتا بیش از بقیه توی بورس هستند و به همین دلیل بی رویه گران تر از بقیه هستند. مزدا هم به وفور در شهر یافت می شود.
صرفا برای مقایسه قیمت یک مزدا 323 (در اینجا به Mazda Protege معروف است) مدل 2001 با کارکرد 200 هزار کیلومتر و بدون زنگ زدگی حدود 2500 دلار کانادا است. با این پول می شود یک بیوک یا پونتیاک مدل 2005 با همین کارکرد خرید. انتخاب بعدی یک هوندای سیویک یا یک تویوتا کرولا 1997 با کارکرد 300 هزار کیلومتر است! بنابراین به نظر می رسد قیمت تویوتا و هوندا بی دلیل بالا باشد.
بعد از این که خودرو دلخواه را پیدا کردید، دو سوال خیلی مهم را باید از فروشنده بپرسید. این که خودرو مزبور ETest و Safty Test دارد یا خیر. بر اساس عرف انجام این دو تست (مثل معاینه فنی در ایران) بر عهده فروشنده است. ولی گاهی فروشندگان خودرو خود را به شکل موجود یا همینی که هست (As Is) می فروشند. پیشنهاد من این است که از خیر چنین خریدی بگذرید. برای مثال اگر یک لکه پریدگی روی شیشه خودرو باشد، قانونا شما باید آن شیشه را عوض کنید و برای یک خودروی دست دوم معمولی چنین کاری دست کم 200 دلار هزینه دارد. خود تست های مربوطه هم هزینه بر هستند.
پس از انتخاب خودرو، کپی سند خودرو (یک برگ است) را از فروشنده بگیرید و با بروکر بیمه خود تماس بگیرید تا خودرو شما را بیمه کند. (اطلاعات بیشتر درباره بیمه را در ادامه همین صفحه بخوانید)
وقتی بروکر بیمه شما شماره بیمه خودرو را به شما داد، با فروشنده در یکی از شعب Service Ontario (همان اداره شماره گذاری خودمان) بگذارید. شعب سرویس انتاریو و نشانی آن ها را می توانید این جا ببینید. (روی لینک Licence plate stickers کلیک کنید و کد پستی خود را وارد کنید تا نزدیکترین سرویس انتاریو را به شما معرفی کند.) در سرویس انتاریو فروشنده به غیر از آوردن خودرو به آنجا، باز کردن پلاک خودش از روی خودرو، امضا کردن روی سند خودرو و تحویل سند امضا شده به شما و تحویل دادن خودرو و البته گرفتن پول کاری ندارد. اما شما باید داخل بروید. نوبت بگیرید. پلاک خود را تحویل بگیرید. مالیات نقل و انتقال و عوارض (سالانه یا شش ماهه) شهرداری را بپردازید و برچسب عوارض را روی پلاک جدید خود بچسبانید. هزینه های مربوطه (10% از ارزش اتومبیل + حدود 150 دلار) را بپردازید. پلاک را روی اتومبیل نصب کنید (بنابراین انبردست، پیچ گوشتی و پیچ از قبل همراه داشته باشید) و سوار آن شوید. مبارک باشد.
4-بیمه خودرو و روش‌های کاهش هزینه آن
بیمه خودرو یکی از مخارج اصلی شما در تورنتو اخواهد بود. اگر کسی بالای 45 سال عمر داشته باشد، بیش از ده سال از صدور گواهینامه رانندگی او گذشته باشد. خودروی خیلی ارزان قیمتی داشته باشد، خودروی او چهار درب بوده و رنگ شاد (مانند قرمز و زرد) نداشته باشد. خودرو او اسپورت نباشد. در 10 سال گذشته هیچ برگ جریمه ای به نام او صادر نشده باشد، هرگز تصادف نکرده باشد، با همه شرکت های بیمه تماس گرفته و ارزان ترین بیمه را خریداری کرده باشد.......... حتی این فرد هم باید دست کم سالی 1400-1500 دلار برای بیمه بپردازد. ناگفته پیداست که شما در بدو ورود به کانادا شما چنین شرایطی ندارید!
در بدو ورود به کانادا شما یک راننده صفر کیلومتر! تلقی می شوید. اگرچه سوابق رانندگی شما در ایران به شما کمک کرده است تا گواهینامه رانندگی خود را زودتر بگیرید، ولی شرکت های بیمه این سوابق را به هیچ می انگارند. از دید آنان شما کسی هستید که رانندگی بلد نیستید یا خیلی بی تجربه هستید و اصلا قابل اعتماد نیستید. هیچ بعید نیست که شما یک روز پس از اخذ بیمه نامه، خودروی خود را با نیت قبلی به درخت نکوبید تا از بیمه غرامت آن را بگیرید. از دید شرکت بیمه شما انگیزه کافی برای چنین کاری را دارید. مثلا خودروی نویی را از کمپانی خریده اید تا برادرزاده تان که در آن کمپانی کار می کند کمسیون خوبی بگیرد. حالا آن را به درخت کوبیده اید تا پول یک خودرو نوی دیگر را از شرکت بیمه بگیرید و دوباره از برادرزاده تان خرید کنید!
هزاران راه اینچنینی برای کلاه بر سر بیمه گذاشتن وجود دارد. برای همین شرکت های بیمه کانادا خودرو را بیمه نمی کنند. بلکه راننده و خودرو را باهم بیمه می کنند. به همین دلیل هم هست که شما نمی توانید در انتاریو خودرو خود را به کسی قرض دهید یا از کسی خودرو قرض کنید. اگر راننده ای یک بار تصادف کند، تا سه سال هزینه بیمه او دست کم دوبرابر خواهد شد! شرکت های بیمه به یکدیگر نان هم قرض می دهند. یعنی سوابق تصادفات شما را به یکدیگر نشان می دهند. پلیس هم سوابق راننندگی و تخلفات شما را در اختیار دارد. هیچ شرکت بیمه ای به شما بیمه نمی فروشد مگر آن که سوابق تخلفات رانندگی خود را ارائه کنید و در قراردادی به آنان اجازه دهید که به این سوابق دسترسی داشته باشند!
آیا برای شما سوال است که چرا هموطنان ما در کشور خودمان سر هیچ تابلوی ایستی نمی ایستند، رنگ چراغ ها برایشان تفاوتی ندارد، تابلوی ورودممنوع برایشان معنی حق تقدم با طرف مقابل! را دارد...... ولی همین هموطن در تورنتو خیلی با احتیاط، با رعایت حق تقدم و با سرعت مجاز، بین خطوط رانندگی می کند؟ دلیلش در یک کلام این است: بیمه
یک برگ جریمه (Ticket) می تواند مبلغ پرداختی بابت بیمه را چندین برابر زیاد کند. شرکت های بیمه گر هم در کمال بی انصافی از آب گل آلود ماهی می گیرند. بسیار پیش می آید که کسی تصادف می کند و بیمه کامل هم دارد. ولی با هزینه خود خودرویش را تعمیر می کند تا بیمه متوجه تصادف نشود. حتی گاهی (در تصادفات با خسارت کمتنر از 1000 دلار) خسارت طرف مقابل را هم می پردازد تا کارش به پلیس و گزارش بیمه نکشد. قانون خیلی ظالمانه ای است. مجلس انتاریو همین الان مشغول اصلاح قوانین برای کمی سختگیری بیشتر برای بیمه گرهاست. 15% کاهش! هورا!
اما برای یک تازه وارد چه راهی وجود دارد تا لازم نباشد سالانه 8000 دلار هزینه بیمه شخص ثالث برای یک خودروی 2 هزار دلاری بپردازد؟ قدم اول این است که قبل از خرید خودرو، با یک بروکر بیمه تماس بگیرید. برخی خودروها هزینه بیمه بالاتری دارند. برای مثال خودروهای آمریکایی ارزان تر از خودروهای آلمانی بیمه می شوند. بپرسید که با هر نوع خودرو چه حق بیمه ای به شما تعلق می گیرد.
در مرحله بعد از خرید خودرو، از شرکت های مختلف بیمه قیمت بگیرید. با آنان تماس بگیرید تا پائین ترین نرخ بیمه را پیدا کنید (برای یک خودرو ارزان قیمت بیمه Third Person یا همان شخص ثالث) کافی است. (با خانم نجف زاده هم تماس بگیرید. نرخ های خوبی دارد 6478925402)
قدم بعدی (اگر گواهینامه G2 دارید) گرفتن یک گواهی آموزش اضافه رانندگی در یک مدرسه رانندگی است. هزینه دوره آموزشی حدود 150 دلار است. ولی در عوض ماهانه 50 دلار از بیمه شما کم می کند.
راه حل دیگر بیمه کردن خودرو و منزل به شکل همزمان است. بیمه کردن یک آپارتمان یا کاندو در برابر آتش سوزی شاید هزینه ای برابر با 20 دلار در ماه داشته باشد. ولی باعث می شود حدود 50 دلار دیگر از بیمه اتومبیل شما کسر شود!
در نهایت بهترین کار هم این است که هرگز تصادف نکنید و جوری رانندگی کنید که هرگز جریمه راهنمایی رانندگی نگیرید!
5- اجاره خودرو
اگر برای رفت هر روزه به سر کار، دانشگاه یا کالج نیاز به خودرو شخصی ندارید و تنها مورد استفاده شما از خودرو، برای انجام خریدهای سنگین ماهانه، رفتن به بیرون شهر و تفریح و رفتن به میهمانی است، به عبارت دیگر اگر نیاز شما به خودرو با هفته ای یکی دو روز و یا ماهی یک هفته حل می شود، خرید خودرو انتخاب خوبی نیست و چه بسا اجاره خودرو انتخاب بسیار معقول تری باشد.
یک خودرو مزدا، هوندا یا تویوتای تقریبا نو و سالم (یک یا دوسال قدیمی تر از مدل روز) را می توان با قیمت روزانه 40-50 دلار به راحتی اجاره کرد. اگر آن را برای زمانی بیش از یک روز اجاره کنید، می توانید تا 25-30 دلار روزانه بپردازید. یعنی چیزی تقریبا هم قیمت فقط بیمه همان خودرو! مراکز خصوصی اجاره خودرو در جای جای شهر وجود دارد. قانون اغلب آن ها این است که خودرو را در هر مکان و ساعتی که با باک بنزین پر تحویل می گیرید، روز بعد (یا چند روز بعد) در همان ساعت و با باک بنزین پر تحویل می دهید. البته قوانین شرکت ها فرق دارد. در اینگونه از اجاره، شما محدودیت کیلومتر دارید. برای مثال با خودروی اجاره ای این شرکت نمی توانید بیش از روزی 200 کیلومتر رانندگی کنید.
برخی شرکت ها مانند این محدودیت کیلومتر ندارند. ولی مبلغ روزانه آن ها بیش تر است. (در این مورد 70 دلار+ مالیات، برای خودرویی که مشخصاتش را بالاتر گفتم)
نوع دیگر اجاره، اجاره کیلومتری است. در این سیستم، ورودیه روزانه کمتری خواهید پرداخت، ولی در عوض به ازای هر کیلومتر مبلغی بر اجاره اضافه می شود.
برخی از شرکتها در تورنتو خودرو را به شکل ساعتی اجاره می دهند. شما باید قبلا عضو این شرکت ها شوید و کارت مغناطیسی دریافت کنید. اینگونه شرکت ها تعداد زیادی توقفگاه در جای جای شهر دارند. شما می توانید به هریک از این توقفگاه ها که به شما نزدیک تر است مراجعه کنید و کارت مغناطیسی خود را به شیشه خودرو بچسبانید و سوار شوید. بعد از اتمام کار می توانید خودرو را به نزدیک ترین توقفگاه نزدیک به مقصد منتقل کرده و دوباره با کارت خود پایان استفاده از خودرو را اعلام کنید. این وبسایت یکی از اینگونه شرکت ها است. دقت کنید که اغلب این شرکت ها فقط اتومبیل اسمارت کار اجاره می دهند. این نوع از اتومبیل خیلی کوچک (بسیار کوچک تر از MVM و یا دوو ماتیز) بوده و صندوق عقب هم ندارد و برای سفر یک یا دو نفر درون شهر مناسب است.
برای اسباب کشی اگر طول مسیر کوتاه باشد بهترین انتخاب، اجاره وانت و یا ون از شرکت یوهال است. (20 دلار ورودیه روزانه و مبلغی نیز برای هر کیلومتر است. با توجه به اینکه تورنتو شهری با تراکم کم است، فواصل معمولا بیش از تهران است. در اینگونه موارد از خدمات شرکت هایی که وانت و ون را روزانه (بدون محاسبه مبلغی برای کیلومتر) اجاره می دهند استفاده کنید.
6- تاکسی
من شخصا علاقه ای به سوار شدن به تاکسی در تورنتو ندارم. زیرا اعتقاد دارم قیمت آن خیلی گران است. ولی گاهی ناچار هستید از تاکسی هم استفاده کنید. برای مثال در بدو ورودتان به تورنتو چگونه به هتل یا خانه دوست و آشنای خود خواهید رفت؟ اگر به هر دلیلی ناچار به استفاده از تاکسی هستید، باید با آداب آن آشنا باشید. وگرنه شما را گول خواهند زد. در تورنتو نمی شود با تاکسی چک و چانه زد. آدرس دقیق مقصد خود را (همراه با کدپستی 6 رقمی آن) آماده داشته باشید. وقتی سوار تاکسی می شوید از او بخواهید تاکسی متر و جی پی اس را همزمان روشن کند و آدرس مقصد شما را وارد جی پی اس کند. اگر راننده از این کار خودداری کرد، مطمئن باشید یک جای کار می لنگد و قرار است کلاه گشادی سرتان برود. محترمانه درخواست خود را تکرار کنید و اگر استنکاف کرد، از تاکسی دیگری استفاده کنید.
کلک معمول راننده های تاکسی تورنتو (که معمولا هندی هم هستند) این است که تاکسی متر را روشن می کنند و شما را ساعت ها در شهر می گردانند و دست آخر شما باید مبلغ درخواستی در تاکسی متر را بپردازید. ولی اگر جی پی اس روشن باشد، راننده ناچار است طبق مسیر جی پی اس حرکت کند و شما را از کوتاه ترین مسیر به مقصد برساند. هر پیشنهاد دیگری (مانند ترافیک بودن مسیر اعلامی جی پی اس، ....) مطمئنا به زیان شماست. زن و شوهری را می شناسم که شب اول ورود به تورنتو برای مسیری که بیش از 10 دقیقه (آن هم در نیمه شب) نیست، توسط یک راننده تاکسی ناجوانمرد ساعت ها در بزرگراه ها گردانده شدند و دست آخر 240 دلار هم پرداختند! پس جی پی اس فراموشتان نشود.
ممنون از مطلب زیبا
ReplyDelete